राज्यसभाची पार्श्वभूमी

राज्यसभाची पार्श्वभूमी (Rajya Sabha Background in Marathi)-
संसद, जी कोणत्याही लोकप्रिय लोकशाहीत सामाजिक आणि नागरी महत्त्व असलेल्या मुद्द्यांवर चर्चा करण्याचे व्यासपीठ आहे, ही कोणत्याही प्रतिनिधि लोकशाहीतील ‘लोकशाही’ मूल्यांची पायाभरणी आहे.

जरी संसदेच्या संकल्पनेची उत्पत्ती युरोपीय राष्ट्रा मध्ये मध्ययुगीन काळा पासून झाली असली, तरी भारतात लोकशाहीच्या स्थापने पासून “लोकशाही” हा भारतीय लोकशाही संरचनेचा एक अपरिहार्य भाग बनला आहे.

भारतीय स्वातंत्र्य लढ्यातील दिग्गज, कायदे तज्ज्ञ आणि संविधान सभेचे इतर सदस्य, इतर राष्ट्र-राज्यांच्या राज्य घटनेच्या विस्तृत आणि सखोल अभ्यासा नंतर सरकारच्या ‘लोकशाही संसदीय पद्धतीला’ मान्यता देण्याच्या निष्कर्षा पर्यंत पोहोचले.

1952 च्या पहिल्या सार्वत्रिक निवडणुकी नंतर संसदेची दोन्ही सभागृहे अस्तित्वात आली.

आपण हे लक्षात घेणे आवश्यक आहे की राज्यघटना स्वीकारल्या नंतर आणि सार्वत्रिक निवडणुका पर्यंत, म्हणजे 1950 ते 1952 दरम्यान, संविधान सभा स्वतःच तात्पुरती विधान मंडळ म्हणून काम करत होती.

राज्यसभा (The Rajya Sabha in Marathi)
राज्यसभा हे भारतीय संसदेचे “उच्च सभागृह (Upper House)” आहे. राज्यसभा हे कायम स्वरूपी सभागृह आहे. कारण राज्यसभा हे कधीही विसर्जित होऊ शकत नाही. याचे कारण असे की राज्यसभेवर निवडून आलेला प्रत्येक सदस्य 6 वर्षांच्या कार्यकाळासाठी काम करतो आणि एक-तृतीयांश सदस्य द्वि-वार्षिक निवृत्त होतात, तर इतर सदस्य त्यांचा कार्यकाळ चालू ठेवतात. हे वेगवेगळ्या बॅचमधील निवडणुकी सारखे आहे.

निवृत्त सभासदांची फेर निवडणूक होते. या सभागृहात 250 सदस्य आहेत त्यापैकी 238 सदस्य एकाच हस्तांतरणीय मताने निवडले जातात. राष्ट्रपती 12 सदस्य “राज्यसभेत” नामनिर्देशित करतात.

भारतीय राज्यघटनेच्या कलम 84 मध्ये राज्यसभेचे सदस्य होण्यासाठी पात्रतेची तरतूद आहे, म्हणजे एखाद्या व्यक्ती कडे भारताचे राष्ट्रीयत्व असणे आवश्यक आहे, कोणतेही लाभाचे पद धारण केलेले नाही आणि वयाची 30 वर्षे पूर्ण केलेली असणे आवश्यक आहे. (या टॉपिक वर आपण पुढे सविस्तर चर्चा करू)

राज्यसभाचे सभापती आणि उपसभापती (Chairperson & Deputy Chairperson of Rajya Sabha in Marathi)
राज्यसभेत, भारताचे उपराष्ट्रपती तिच्या सत्रांचे अध्यक्ष स्थान करतात आणि सभागृहाचे पदसिद्ध अध्यक्ष असतात.

तथापि, त्याच्या दैनंदिन कामकाजाची काळजी घेण्यासाठी आणि अध्यक्षांच्या, म्हणजे उप-राष्ट्रपतींच्या अनुपस्थितीत सत्रांचे अध्यक्ष पद घेण्यासाठी, स्वतः सभागृहाच्या सदस्याची राज्यसभेद्वारे उपसभापती म्हणून निवड केली जाते. .

राज्यसभाचे इतर देशांमध्ये स्थान

राज्यसभा किंवा सर्वोच्च सभागृहा सारखे काही तिथेही अस्तित्वात असल्यास इतर लोकशाही प्रणालींचा शोध घेणे हे एक मनोरंजक कार्य असेल.

युरोपियन युनियन (EU) मधील बहुतेक राष्ट्र-राज्यांमध्ये राज्यांची परिषद आहे. आणि त्यांची जवळ-जवळ सर्व कार्ये सरकारच्या अध्यक्षांना सल्लागार किंवा सल्लागार संस्था म्हणून करतात.

उदाहरणार्थ, बेल्जियम ‘कौन्सिल ऑफ स्टेट्स’ ही एक न्यायिक आणि सल्लागार संस्था आहे, जी एक्झिक्युटिव्हला मसुदा बिलांच्या बाबतीत कायदेशीर सल्लागारांना मदत करते.

चीन मध्ये असताना, ‘चीनी राज्य परिषद’ ही देशाची सर्वोच्च प्रशासकीय संस्था आहे.

अमेरिकेत, राज्यसभेच्या कार्या सारखी कोणतीही संस्था नाही. तथापि, त्याचे द्विसदनी विधानमंडळ आहे आणि त्यात प्रतिनिधीगृह आणि सिनेट यांचा समावेश आहे. विशेष म्हणजे, प्रत्येक प्रशासकीय युनिटसाठी सिनेटर्सची संख्या निश्चित आहे, म्हणजे 2.

आता आपण राज्यसभेची उपयुक्तता आणि दुसऱ्या सभागृहाची गरज यावर चर्चा करू.

राज्यसभेची उपयुक्तता (The utility of the Rajya Sabha in Marathi)

संसदेतील दुस-या सभागृहाची उपयुक्तता आणि गरज या बाबत, संविधान बनवताना ‘संविधान सभेत’ व्यापक चर्चा झाली.

शेवटी, विधि मंडळाची ‘द्विसदनी प्रणाली ‘ स्वीकारण्याचे मान्य करण्यात आले आणि अशा प्रकारे राज्यसभेची निवडणूक वेगळी पद्धत आणि संपूर्ण पणे भिन्न रचना असलेले दुसरे सभागृह म्हणून स्थापना करण्यात आली.

या काल्पनिक स्थिती वरून राज्यसभेची उपयुक्तता समजू शकते. समजा, सार्वत्रिक निवडणुकां नंतर, एका राजकीय पक्षाला कनिष्ठ सभागृहात प्रचंड बहुमत मिळाले.

आता हे बहुमत असल्याने ते कोणतेही विधेयक किंवा कायद्याचे तुकडे पास करू शकतात, जरी ते लोकांसाठी आणि लोकशाहीसाठी फलदायी नसले तरी तपासाची व्यवस्था नसेल.

तर, हे दुसरे घर ‘सेफ्टी व्हॉल्व्ह ‘ आणि खालच्या घराच्या सर्व कार्यांची तपासणी करण्याची प्रणाली म्हणून काम करते.

राज्यसभेशी संबंधित घटनात्मक तरतुदी (Constitutional Provisions relating to Rajya Sabha in Marathi)
1. रचना / शक्ती (Composition/Strength)-

घटनेच्या अनुच्छेद 80 मध्ये राज्यसभेचे कमाल संख्याबळ 250 असे दिले आहे, त्यापैकी 12 सदस्य राष्ट्रपतींनी नामनिर्देशित केले आहेत आणि 238 राज्यांचे आणि दोन केंद्र शासित प्रदेशांचे प्रतिनिधी आहेत.

राज्यसभेचे सध्याचे संख्याबळ 245 आहे, त्यापैकी 233 दिल्ली आणि पुद्दुचेरी या राज्यांचे आणि केंद्र शासित प्रदेशांचे प्रतिनिधी आहेत आणि 12 राष्ट्रपतींनी नामनिर्देशित केले आहेत.

राष्ट्रपतींनी नामनिर्देशित केलेले सदस्य म्हणजे साहित्य, विज्ञान, कला आणि समाज सेवा यासारख्या विषयांचे विशेष ज्ञान किंवा व्यावहारिक अनुभव असलेल्या व्यक्ती.

2. जागा वाटप (Allocation of Seats)-

राज्यसभेतील राज्ये आणि केंद्र शासित प्रदेशांना जागा वाटपाची तरतूद संविधानाच्या चौथ्या अनुसूचीमध्ये आहे.

प्रत्येक राज्याच्या लोकसंख्येच्या आधारावर जागांचे वाटप केले जाते.

राज्यांची पुनर्रचना आणि नवीन राज्यांच्या निर्मितीच्या परिणामी, 1952 पासून राज्य आणि केंद्र शासित प्रदेशांना दिलेल्या राज्यसभेतील निवडून आलेल्या जागांची संख्या वेळोवेळी बदलत गेली.

राज्यसभेत निवडून येण्यासाठी पात्रता (Eligibility to be elected to Rajya Sabha in Marathi)
पात्रता –

संविधानाच्या कलम 84 मध्ये संसद सदस्यत्वाची पात्रता नमूद केली आहे. राज्यसभेच्या सदस्यत्वासाठी पात्र ठरणाऱ्या व्यक्ती कडे खालील पात्रता असणे आवश्यक आहे-

तो किंवा ती भारताचा नागरिक असणे आवश्यक आहे आणि निवडणूक आयोगाने त्या वतीने अधिकृत केलेल्या एखाद्या व्यक्ती समोर शपथ किंवा प्रतिज्ञापत्र तयार करणे आणि घटनेच्या तिसर्‍या अनुसूचीमध्ये नमूद केलेल्या फॉर्मनुसार त्याचे सदस्यत्व घेणे आवश्यक आहे;
त्याचे किंवा तिचे वय 30 वर्षांपेक्षा कमी नसावे;
संसदेने बनवलेल्या कोणत्याही कायद्याने किंवा त्या निमित्ताने विहित केलेली अशी इतर पात्रता त्याच्या कडे असणे आवश्यक आहे.
अपात्रता –

घटनेच्या कलम 102 मध्ये असे नमूद केले आहे की एखादी व्यक्ती संसदेच्या कोणत्याही सभागृहाचा सदस्य म्हणून निवडल्याबद्दल आणि असण्यासाठी अपात्र ठरविली जाईल –

जर त्याच्याकडे किंवा तिच्या कडे भारत सरकार किंवा कोणत्याही राज्य सरकारच्या अंतर्गत लाभाचे कोणतेही पद असेल तर, संसदेने कायद्या द्वारे घोषित केलेल्या कार्यालया व्यतिरिक्त, त्याच्या धारकास अपात्र ठरवू नये;
जर तो किंवा ती अस्वस्थ मनाचा असेल आणि सक्षम न्यायालयाने असे घोषित केले असेल;
जर तो किंवा ति ला दिवाळखोरीतून सोडण्यात आले असेल;
जर तो किंवा ती भारताचा नागरिक नसेल, किंवा त्याने स्वेच्छेने परदेशी राज्याचे नागरिकत्व प्राप्त केले असेल, किंवा परदेशी राज्याशी निष्ठा किंवा पालन केल्याची कोणतीही पावती असेल;
जर तो किंवा ती संसदेने बनवलेल्या कोणत्याही कायद्याद्वारे किंवा अंतर्गत अपात्र ठरली असेल.
स्पष्टीकरण – या कलमाच्या उद्देशाने एखादी व्यक्ती भारत सरकारच्या किंवा कोणत्याही राज्याच्या सरकारच्या अंतर्गत लाभाचे कोणतेही पद धारण केल्याचे केवळ कारणास्तव ती केंद्र किंवा अशा राज्यांसाठी मंत्री आहे असे मानले जाणार नाही.

राज्यसभेची निवडणूक/नामांकन प्रक्रिया (Rajya Sabha Election / Nomination Process in Marathi)
इलेक्टोरल कॉलेजियम (Electoral Collegium):

राज्यसभेतील राज्ये आणि केंद्र शासित प्रदेशांचे प्रतिनिधी ‘अप्रत्यक्ष निवडणुकीच्या पद्धतीने ‘ निवडले जातात.

प्रत्येक राज्याचे आणि दोन केंद्र शासित प्रदेशांचे प्रतिनिधी त्या राज्याच्या विधान सभेच्या निवडून आलेल्या सदस्यांद्वारे आणि त्या केंद्र शासित प्रदेशासाठी इलेक्टोरल कॉलेजीयमच्या सदस्यांद्वारे, यथास्थिती, प्रमाणिक प्रतिनिधित्वाच्या पद्धतीनुसार निवडले जातात. याला एकल हस्तांतरणीय मताचे साधन असे हि म्हणतात.

दिल्लीच्या राष्ट्रीय राजधानी प्रदेशाच्या इलेक्टोरल कॉलेजीयम मध्ये दिल्लीच्या विधानसभेचे निवडून आलेले सदस्य असतात आणि पुद्दुचेरीसाठी पुद्दुचेरी विधानसभेचे निवडून आलेले सदस्य असतात.

द्विवार्षिक/पोटनिवडणूक (Biennial/Bye-election):

राज्यसभा हे स्थायी सभागृह आहे आणि ते विसर्जित करण्याच्या अधीन नाही. तथापि, राज्यसभेचे एक-तृतीयांश सदस्य दर दुसऱ्या वर्षा नंतर निवृत्त होतात. पूर्ण कालावधीसाठी निवडून आलेला सदस्य सहा वर्षांच्या कालावधीसाठी कार्य करतो.

एखाद्या सदस्याच्या पदाचा कार्यकाळ संपल्या नंतर त्याच्या निवृत्ती शिवाय उद्भवलेली रिक्त जागा भरण्यासाठी होणाऱ्या निवडणुकीला ‘पोटनिवडणूक’ म्हणतात.

पोटनिवडणुकीत निवडून आलेला सदस्य हा सदस्याच्या उर्वरित कालावधीसाठी सदस्य राहतो ज्याने राजीनामा दिला किंवा मरण पावला किंवा दहाव्या अनुसूची अंतर्गत सभागृहाचे सदस्य होण्यासाठी अपात्र ठरविले जातात.

पीठासीन अधिकारी – अध्यक्ष आणि उपसभापती (Presiding Officers –  Chairman and Deputy Chairman)

राज्यसभेच्या पीठासीन अधिकाऱ्यांकडे सभागृहाचे कामकाज चालवण्याची जबाबदारी असते.

भारताचे उपराष्ट्रपती हे राज्यसभेचे पदसिद्ध अध्यक्ष असतात. राज्यसभा आपल्या सदस्यांमधून उपसभापती निवडते.

राज्यसभेत उपसभापतींचे एक पॅनेल देखील आहे, ज्याचे सदस्य राज्यसभेचे अध्यक्ष नामनिर्देशित करतात.

अध्यक्ष आणि उपसभापतींच्या अनुपस्थितीत, उपसभापतींच्या पॅनेल मधील एक सदस्य सभागृहाच्या कामकाजाचे अध्यक्षस्थान करतो.

महा सचिव (Secretary General)

महा सचिवाची नियुक्ती राज्यसभेच्या अध्यक्षांद्वारे केली जाते आणि त्याला संघाच्या सर्वोच्च नागरी सेवकाच्या समकक्ष दर्जा असतो.

महा सचिव किंवा सेक्रेटरी जनरल हे नाव गुप्त ठेवत काम करतात आणि संसदीय विषयांवर सल्ला देण्यासाठी पीठासीन अधिकाऱ्यांना सहज उपलब्ध असतात.

महा सचिव हे राज्यसभेच्या सचिवाल याचे प्रशासकीय प्रमुख आणि सभागृहाच्या अभिलेखांचे संरक्षक देखील असतात.

ते राज्यसभेचे अध्यक्ष यांच्या मार्गदर्शनाखाली आणि नियंत्रणाखाली काम करतात.

राज्यसभेचे विशेष अधिकार (Special Powers of Rajya Sabha in Marathi)

राज्यसभेला फेडरल चेंबर असल्याने संविधाना नुसार काही विशेष अधिकार आहेत. कायदे विषयक सर्व विषय/ क्षेत्रे तीन लिस्ट मध्ये विभागली गेली आहेत – केंद्र सूची, राज्य सूची आणि समवर्ती सूची.

केंद्र आणि राज्य सूची परस्पर अनन्य आहेत – एक दुसऱ्याच्या क्षेत्रात ठेवलेल्या प्रकरणावर कायदा करू शकत नाही.

जर राज्यसभेने उपस्थित असलेल्या दोन-तृतीयांश पेक्षा कमी नसलेल्या सदस्यांच्या बहुमताने ठराव मंजूर केला आणि असे मत मांडले की “राष्ट्रीय हितासाठी हे आवश्यक किंवा हितकारक आहे” असे सांगून संसदेने राज्य सूचीमध्ये समाविष्ट असलेल्या विषयावर कायदा केला पाहिजे.

संसद भारताच्या संपूर्ण प्रदेशासाठी किंवा कोणत्याही भागासाठी ठरावात निर्दिष्ट केलेल्या विषय यावर कायदा करण्याचा अधिकार प्राप्त होतो.

असा ठराव जास्तीत जास्त एक वर्षाच्या कालावधीसाठी अंमलात राहतो परंतु पुढे असाच ठराव पारित करून हा कालावधी एका वेळी एक वर्षाने वाढवता येऊ शकतो.

राज्यघटने नुसार, राष्ट्रपतींना राष्ट्रीय आणीबाणीच्या प्रसंगी, राज्यामध्ये घटनात्मक यंत्रणा अयशस्वी झाल्यास किंवा आर्थिक आणीबाणीच्या प्रसंगी घोषणा जारी करण्याचा अधिकार आहे..

जर लोकसभा विसर्जित करण्यात आली असेल किंवा लोकसभेचे विसर्जन त्याच्या मंजुरीसाठी दिलेल्या कालावधीत झाले असेल, तर ती घोषणा प्रभावी राहते. जर तो मंजूर करणारा ठराव राज्यसभेने निर्दिष्ट कालावधीत मंजूर केला असेल. कलम 352, 356 आणि 360 अंतर्गत संविधानात.

आर्थिक बाबतीत राज्यसभाचे अधिकार (Rajya Sabha powers in financial matters in Marathi)
मनी बिल (वित्त विधेयक) लोकसभेतच मांडले जाऊ शकते. त्या सभागृहाने ते पारित केल्यानंतर, ते राज्यसभेत त्याच्या संमतीसाठी किंवा शिफारशीसाठी पाठवले जाते.

अशा विधेयकाच्या संदर्भात राज्यसभेचे अधिकार मर्यादित आहेत.

जर ते दिलेल्या वेळेत लोकसभे कडे परत न आल्यास, लोकसभे ने ज्या स्वरूपात ते मंजूर केले होते त्या कालावधीच्या समाप्ती नंतर हे विधेयक दोन्ही सभागृहांनी मंजूर केले आहे असे मानले जाते.

पुन्हा, राज्यसभा मनी बिलात (वित्त विधेयक) सुधारणा करू शकत नाही; ते फक्त सुधारणांची शिफारस करू शकते आणि लोकसभा एकतर राज्यसभेने केलेल्या सर्व किंवा कोणत्याही शिफारसी स्वीकारू किंवा नाकारू शकते.

मनी बिल व्यतिरिक्त, आर्थिक विधेयकांच्या काही इतर श्रेणी देखील राज्यसभेत सादर केल्या जाऊ शकत नाहीत.

तथापि, काही इतर प्रकारची आर्थिक विधेयके आहेत ज्यांच्यावर राज्यसभेच्या अधिकारांवर मर्यादा नाहीत.

ही विधेयके कोणत्याही सभागृहात सुरू केली जाऊ शकतात आणि राज्यसभेला अशी आर्थिक विधेयके नाकारण्याचे किंवा दुरुस्त करण्याचे अधिकार इतर कोणत्याही विधेयकांप्रमाणे आहेत.

अर्थात, अशी विधेयके संसदेच्या कोणत्याही सभागृहा कडून मंजूर केली जाऊ शकत नाहीत, जो पर्यंत राष्ट्रपतींनी त्या सभागृहाला विचारात घेण्याची शिफारस केली नाही.

या सर्वान वरून मात्र राज्यसभेला अर्थ विषयक बाबींमध्ये काही देणे घेणे नाही, असे वाटते.

भारत सरकारचा अर्थ संकल्प (बजेट) दर वर्षी राज्यसभे पुढे मांडला जातो आणि त्याचे सदस्य त्यावर चर्चा करतात. जरी राज्यसभा विविध मंत्रालयांच्या अनुदानाच्या मागणीवर मतदान करत नसली तरी – ही बाब केवळ लोकसभेसाठी राखीव आहे – तथापि, विनियोग विधेयक दोन्ही सभागृहांनी मंजूर केल्या शिवाय भारताच्या एकत्रित निधीतून पैसे काढता येणार नाहीत.

त्याच प्रमाणे वित्त विधेयक ही राज्यसभे समोर आणले जाते. या शिवाय, खात्याशी संबंधित संसदीय स्थायी समित्या ज्या मंत्रालयांच्या/ विभागांच्या अनुदानाच्या वार्षिक मागण्यांचे परीक्षण करतात त्या संयुक्त समित्या आहेत ज्यात राज्यसभेतील दहा सदस्य असतात.

राज्य सभा चे सभागृह नेते (Leader of the House of Rajya Sabha in Marathi)
सभापती आणि उपसभापती यांच्या व्यतिरिक्त, सभागृहाचा नेता हा आणखी एक कार्यकर्ता आहे.  जो सभागृहातील कामकाजाच्या कार्य क्षमतेने आणि सुरळीतपणे चालवण्यात महत्त्वाची भूमिका बजावतो.

राज्यसभेतील सभागृहाचा नेता हा सामान्यतः पंतप्रधान असतो, जर तो सभासद असेल किंवा कोणताही मंत्री जो सभागृहाचा सदस्य असेल आणि त्याने असे काम काज करण्यासाठी नामनिर्देशित केले असेल.

सभागृहात सामंजस्य पूर्ण आणि अर्थ पूर्ण चर्चेसाठी सभागृहातील सर्व विभागांमध्ये समन्वय राखणे ही त्यांची प्राथमिक जबाबदारी आहे.

यासाठी ते केवळ सरकारशीच नव्हे तर विरोधी पक्ष, वैयक्तिक मंत्री आणि पीठासीन अधिकारी यांच्याशीही जवळीक साधतात.

तो चेंबर मध्ये पहिल्या रांगेत खुर्चीच्या उजव्या बाजूला बसतो ज्यामुळे तो पीठासीन अधिकाऱ्याला सल्ला मसलत करण्यासाठी सहज उपलब्ध होऊ शकतो.

नियमांनुसार, सभागृहातील सरकारी कामकाजाची व्यवस्था, अध्यक्षांच्या अभिभाषणा वरील चर्चेसाठी दिवसांचे वाटप किंवा वेळेचे वाटप, शुक्रवार व्यतिरिक्त इतर कोणत्याही दिवशी खाजगी सदस्यांचे कामकाज याबाबत सभागृह नेत्याचा सल्ला घेतला जातो. 

No Day-Yet-Named Motions वर चर्चा, अल्प कालावधीची चर्चा आणि मनी बिलाचा विचार आणि परतावा.

एखाद्या उत्कृष्ट व्यक्तिमत्वाचा, राष्ट्रीय नेत्याचा किंवा आंतरराष्ट्रीय प्रतिष्ठित व्यक्तीचा मृत्यू झाल्यास सभागृहाचे कामकाज दिवसभरासाठी तहकूब करण्या बाबत किंवा इतर बाबतीतही अध्यक्षां कडून सल्ला घेतला जातो.

आघाडी सरकारच्या काळात त्यांचे काम अधिक आव्हानात्मक झाले आहे.

सभागृहा समोर आणलेल्या कोणत्याही विषयावर अर्थपूर्ण चर्चेसाठी सर्व शक्य आणि वाजवी सुविधा सभागृहाला उपलब्ध करून दिल्या जातील याची तो खात्री देतो.

सभागृहाची भावना व्यक्त करण्यासाठी तो सभागृहाचा प्रवक्ता म्हणून काम करतो आणि औपचारिक प्रसंगी त्याचे प्रतिनिधित्व करतो.

खालील सदस्य राज्यसभेत सभागृह नेते राहिले आहेत–

एन. गोपालस्वामी अय्यंगार, चारू चंद्र बिस्वास, लाल बहादूर शास्त्री, यशवंतराव बळवंतराव चव्हाण, लाल कृष्ण अडवाणी, प्रणव मुखर्जी, यशवंत सिन्हा, मनमोहन सिंग आणि अरुण जेटली, इत्यादी.

राज्यसभेतील विपक्ष नेता (Leader of the Opposition in the Rajya Sabha)

विधी मंडळातील विरोधी पक्षनेत्याचे पद हे अत्यंत सार्वजनिक महत्त्व असते. संसदीय लोकशाहीत विरोधी पक्षाला दिलेल्या मध्यवर्ती भूमिकेतून त्याचे महत्त्व निर्माण होते.

विरोधी पक्षनेत्याची भूमिका खरे तर अधिक कठीण असते कारण त्याला टीका करायची असते, दोष शोधायचे असतात आणि पर्यायी प्रस्ताव/ धोरण मांडायचे असतात ज्याची अंमलबजावणी करण्याची ताकद नसते.

अशा प्रकारे, त्याला संसद आणि देशासाठी विशेष जबाबदारी पार पाडायची आहे.

निष्कर्ष (Conclusion)

संसदीय लोकशाही व्यवस्था मध्ये “राज्यसभा” चे किती असाधारण महत्व आहे हे आपल्याला या लेखात कडलेच असेल. जर आपल्या मनात “राज्यसभा” या टॉपिक वर काही प्रश्न असतील तर खाली दिलेल्या कमेंट बॉक्स मध्ये विचारू शकता.

हिमालयाच्या पर्वतरांगा आणि हिमालया पलीकडील पर्वतरांगा

महाराष्ट्र व भारताचा भूगोल:
हिमालयाच्या पर्वतरांगा

  मधील हा अतिशय महत्वाचा भाग आहे. शिवालिक टेकड्या- शिवालिक टेकड्या हे  हिमालयच्या दक्षिणेकडील श्रेणी आहे. या शिवालिक टेकड्यांना रंग, बाह्य, हिमालय, आणि उप हिमालय श्रेणी म्हणून ओळखले जाते. तरुण, कमी उंचीची व हिमालयातील सर्वात बाहेरचे टेकडी आहे.

हिमालयाच्या पायथ्याशी शिवालिक टेकड्या पाकिस्तानमधील पवार ते  ब्रह्मपुत्रा खोरे इथपर्यंत पसरले गेले आहेत.शिवालिक टेकड्या ची उंची ९०० ते ११००मीटर इतकी आहे.

आणि याची लांबी २४०० किलोमीटर इतकी आहे. व रुंदी दहा ते पन्नास किलोमीटर आहे. शिवालिक टेकड्यांच्या पायथ्याशी असणाऱ्या दऱ्या यांना डून या नावाने ओळखतात.

लघु हिमालय-लघु हिमालयाला निम्न हिमालय आणि मध्य हिमालय ही म्हणून ओळखले जातात.

लघु हिमालयाच्या उत्तरेकडे शिवालिक टेकड्या ह्या ८० किलोमीटरवर आहे. आणि ते हिमालयाच्या एका विशाल पर्वतीय क्षेत्राला लागून आहे.

हिमालया जवळची काही शिखरे समान स्वरूपाच्या आहेत.

बृहद  हिमालय-बृहद हिमालय हे अति उत्तरेकडे असून त्याच्या पर्वतरांगा सर्वोच्च पसरलेल्या आहेत.

बृहद हिमालयाला हिमाद्री म्हणून ओळखले जाते. बृहद हिमालयाचा विस्तार पश्चिमेकडील नंगा पर्वत ते पूर्वेकडे नामचा बरुआ येथे सर्वात लांब पर्वत रांगा आहेत.

पश्चिमेकडील नंगा पर्वताची उंची ८१२६ मीटर इतकी आहे. आणि पूर्वेकडील नामचा बरूआ याची उंची ७७५६ मीटर इतके आहे.

__________________________

हिमालया पलीकडील पर्वतरांगा

                 हिमालयापलीकडील पर्वतरांगांमध्ये लढाख कैलास आणि काराकोरम या पर्वतरांगा येतात.

भारताच्या बाहेर या क्षेत्रात कैलास रांगा आहे.

आणि पर्जन्यछायेच्या प्रदेशात लडाख प्रदेश आहे.

माऊंट एव्हरेस्ट हे शिखर नेपाळ पर्वतरांग हिमालय मध्ये आहे. आणि त्याची उंची ८८४८ मीटर आहे.

आणि माउंट एव्हरेस्ट हे जगातील सर्वात उंच पर्वतशिखर आहे.

नंदादेवी हे कुमाऊ हिमालयामध्ये आहे. ते भारत देशामध्ये येते. त्याची उंची ७८७० मीटर असून ते कुमाऊं तील सर्वात उंच शिखर आहे.

कळसुबाई हे उत्तर सह्याद्री पर्वत रांगातील आहे.

कळसुबाई महाराष्ट्र मध्ये येते त्याची उंची  १६४६ मीटर असून ते महाराष्ट्रामधील सह्याद्रीतील सर्वात उंच शिखर आहे.

तालिबानी कोण आहेत?

तालिबानी कोण आहेत?

पुश्तन जमातीच्या मुल्ला मोहम्मद ओमरने दक्षिण अफगाणिस्तानमध्ये तालिबानची स्थापना केली.

कमांडर म्हणून सूत्र हाती घेत त्याने अफगाणिस्तानमधून सोव्हिएत्सला १९८९ ला हद्दपार केलं. अफगाणिस्तानमध्ये सोव्हिएत काळातील अस्थैर्य, भ्रष्टाचार आणि गुन्हेगारी रोखण्यासाठी मुल्ला ओमरने १९९४ मध्ये कंदाहारमध्ये ५० समर्थकांसह एका गटाची स्थापना केली.

तालिबानचा अर्थ विद्यार्थी असा होतो. संस्थापक सदस्य मुल्ला ओमरच्या मार्गदर्शनात शिकत असल्यामुळे हा संदर्भ दिला जातो. तालिबानने काही काळातच कंदाहार आणि त्यानंतर १९९६ ला काबूलवर कब्जा केला.

तालिबानने कट्टर इस्लामीक राज्य स्थापन करण्याच्या दृष्टीने कठोर निर्बंध लादले. संगीत आणि टीव्हीवर बंदी, मुलींच्या शाळांवर बंदी, महिलांना पूर्णपणे शरीर झाकूनच बाहेर पडण्याची अट असे निर्बंध लादण्यात आले. ओसामा अमेरिकेवर हल्ल्याचं नियोजन करत असताना त्याला तालिबानने मदत केली होती.

तालिबानने जेव्हा ओसामा बिन लादेनला आपल्या स्वाधिन करण्याची अमेरिकेची मागणी फेटाळली तेव्हा अमेरिकेने अफगाणिस्तानमध्ये घुसून तालिबानची सत्ता उलथवून टाकली.

मुल्ला ओमरसह काही संस्थापक सदस्यांना शेजारी पाकिस्तानमध्ये जागा तर मिळाली. पण त्यांनी अस्तित्वासाठी लढाई सुरुच ठेवली.

फेब्रुवारी २०२० मध्ये अमेरिका आणि तालिबानमध्ये एक ऐतिहासिक करार झाला, ज्यानुसार अमेरिकेने पुढील १४ महिन्यात आपलं सैन्य काढून घेणार असल्याचं जाहीर केलं.